قسمت اول: راه برون رفت از چالش اقتصادی موجود کدام است؟ سهم دشمن و دوست و دوست نمایان در این میان چه قدر است؟حکایت لجبازی برخی سیاستبازان، حکایت لجبازی همان دشمن اهل بیت است که از او پرسیدند «هنگام سجده نماز، چشمان خود را ببندیم یا باز بگذاریم؟». گفت «یک چشم ببندید و دیگری را باز بگذارید». پرسیدند چرا؟و پاسخ شنیدند «چنین کنید تا حتما خلاف جعفر بن محمد [امام صادق علیهالسلام] رفتار کرده باشید»برای سیاست زدگان لجوج، معارضه به هرقیمت، آن قدر مهم است که به بازی در نقش پیاده نظام دشمنان تاریخی کشور نیز تن می دهند. به قول مولوی «خشم مرو، خواجه پشیمان شوی- جمع نشین، ورنه پریشان شوی/ طیره مشو خیره مرو زین چمن- ورنه چو جغدان، سوی ویران شوی/ گر بگریزی ز خراجات شهر- بارکش غول بیابان شوی/ کم خور از این پاچه گاو ای ملک- سیر چریدی، خر شیطان شوی/… بوقلمونی، چه شود گر چو عقل- یک صفت و یک دل و یکسان شوی؟»تیجه تسلیم طلبی و التماس از دشمن، همان است که صائب میگوید «اظهار عجز نزد ستم پیشه ابلهی است/ اشک کباب موجب طغیان آتش است». بدتر از تسلیمطلبی، وطن فروشی است که صدها بار از تن فروشی رذیلانهتر است اما بعضی ها به آن عادت کرده اند؛ چنان که رئیس حزب اشرافی کارگزاران و چند عضو حزب منحله مشارکت در کنار برخی اعضایگروهکهای منحله، با نامه پراکنی اخیر به مثابه نشتی بشکه نشان دادند.امیرمومنان علیهالسلام در خطبه ۳۴ نهجالبلاغه و در عتابی دردمندانه خطاب به برخی همراهان بی همت می فرماید «تُکادونَ و لا تَکیدون… لا یُنام عنکم و انتم فی غفلهًْ ساهون… برای شما نقشه میکشند و شما نقشه نمیکشید… چشم از شما برنمیدارند و شما در غفلت غوطهورید». حمله که سر جای خود محفوظ؛ اما حتی برای دفاع هم باید نقشه کشید و برنامهریزی داشت.دشمن در سال ۹۰ و ۹۱ و در بحبوحه ایجاد التهاب اقتصادی کوشید ضمن ایجاد خطای محاسبه یا از طریق برخی عناصر آلوده و یا منفعتطلب، موجی ایجاد کند که سرمایه برخی بانکها و شرکتهای دولتی و غیردولتی در خدمت خرید انبوه سکه و ارز و ایجاد دومینوی تورم انتظاری (مصنوعی) درآید. بعدها معلوم شد در همان روزهای پر التهاب، امثال آقای «حسین-ف» و «علی-ص» (مدیر نجومی بگیر بانکهای ملی و رفاه) و یا خانم «ح» (دختر یک مدیر نجومی بگیر دیگر و نماینده بعدی مجلس) و همسرش، اقدام به تاسیس صرافی کرده اند.امروز مشابه همان التهابآفرینی در جریان است. از هر طرف که به صحنه نگاه کنیم، میبینیم به موازات خباثت دشمن، خود تحریمیها و خودزنی یا منفعتطلبیهای نوک دماغی برخی مدیران و سیاستبازان و اهالی رسانه به کشور آسیب می زند. نمونه این اتفاق را در اجحاف برخی شرکتهای خودروساز به مردم دیدیم.
قسمت دوم:بازشناسی دوست از دشمن و نفوذیها و اخلالگران، مسئله مهمی است. طیفهایی که می گویند با وجود خباثتهای آمریکا در برجام دوباره با آنها مذاکره کنیم و امتیاز جدید بدهیم و از سوی دیگر صراحتا دولت را رحم اجاره ای و نردبان و کاتالیزور گذار در مسیر اهداف ساختارشکنانه خواندهاند، آیا سر سوزنی ناراحت میشوند که به خاطر نابسامانی اقتصادی، اعتبار دولت زیر سوال می رود؟متاسفانه آقای روحانی با وجود اینکه صراحتا همین حقیقت را درباره گردانندگان فتنه سال ۷۸ بازگو کرد، درباره گسترده تر شدن خیانت آنان از سال ۸۸ به بعد با تغافل روبرو شد؛ آنها خود را شریک انتخاباتی جا زدند و مطالبه سهم کردند. آنها به خاتمی و هاشمی هم رحم نکردند، چه رسد به روحانی. دولت اگر نتواند این مرزبندی حیاتی با سرانگشتان نفوذ بوروکراتیک را احیا کند، هم ضربه خواهد خورد و هم کشور را دچار خسارتهای بزرگتر خواهد کرد.برخی دولتمردان در مقابل مطالبه قانونمندی فضای مجازی و انتقال فضای پیام رسانی مسئولانه به داخل مقاومت کردند اما حالا میگویند گرانی افسار گسیخته زیر سر جنگ روانی دشمن در فضای مجازی است. کدام حرف را باور کنیم؟ چرا عبرت لازم را نگرفتند و نخواستند معبر شبیخون بسته شود؟نمیشود رئیس جمهور و وزیر اقتصاد و دیگر مقامات دولتی از نقش فضای مجازی بنالند، اما همین معبر عملیاتی به حال خود رها شده باشد. پذیرفتنی نیست از وزارت اطلاعات بخواهند فعالیت خود را عمدتا روی کشف تیمها و ادوات تروریستی و یا محمولههای قاچاق مواد مخدر متمرکز کند. پس طراحی و عملیات دشمن در حوزههای جنگ هوشمند اقتصادی-روانی- سیاسی چه میشود؟شورای عالی هماهنگی اقتصادی فراهم آمده از سه قوه، باید شبانهروز مانند اتاق فرماندهی جنگ دایر باشد و تصمیمات اجرایی فوریت دار بگیرد؛ و نباید به بیعملی برخی شوراهای دیگر دچار شود. کسانی که خون مردم را در شیشه میکنند، باید مجازات خیانت در میانه جنگ و تهاجم دشمن را متحمل شوند. هم باید حساب های اخلالگران و مفسدان و محتکران دانه درشت در بازار سکه و ارز و خودرو و مسکن را وارسی کرد ، و هم با تعقیب قضایی متخلفان، شدیدترین مجازاتها را در قبال آنها اعمال کرد و اموال نامشروعشان را مصادره نمود.اگر مجازات سخت گیرانه را فقط نسبت به ۱۰ اخلالگران بزرگ اعمال کنند، نفر یازدهمی پیدا میشود که ریسک اعدام یا مصادره اموال و پرداخت مالیات کمرشکن را به جان بخرد؟ در کشورهایی مانند کره جنوبی وقتی دیدند کسانی برای ارز کمیاب نقشه میکشند – با این عنوان که «عرق کارگران ما، همان خون ریخته شده در جنگ صنعتی و اقتصادی است»- مجازات اعدام تعیین کردند.
https://eitaa.com/IMANI_mohammad
https://sapp.ir/imani_mohamad_51
متن یادداشت کیهان را اینجا بخوانید: http://kayhan.ir