نقدی بر نقد آسیب‌شناسی عزاداری توسط یکی از علما(بخش اول)

قواعدی برای روضه سازی/ از زبانِ حال تا جعل روضه

چند روز پیش مصاحبه‌ای از یکی از علمای قم منتشر شد که در آن، ایشان به مبناسازی برای داستان‌سرایی درباره عاشورا پرداختند و با اعتباربخشی به همه روضه‌هایی که خوانده می شود، آسیب‌شناسی عزاداری را  نقشه شوم منافقین دانستند.بنده نقدی بر طرح این قواعد روضه‌سازی توسط ایشان داشتم که دیروزدرسایت مباحثات منتشر شد. درادامه گزیده هایی از آن تقدیم  می‌شود:

وی اولین قاعده روضه‌سازی را این‌گونه تبیین می‌کند:«این مطالبی که روضه‌خوان‌ها و مداح‌ها می‌خوانند، قسمتی از مصائبی است که به سر امام حسین و اهل‌بیت آوردند؛ مصائب خیلی بالاتر از این حرف‌ها بوده است؛ یعنی سند نمی‌خواهد… مصیبت‌هایی که خوانده می‌شود گوشه‌ای از عمق مصیبت است؛ یک قسمتش در کتاب‌ها آمده؛ یک قسمتش را مداح‌ها می‌خوانند؛ عمده‌اش به زبان حال است. درحالی‌که این‌ها همه‌اش واقعیت دارد و مصیبت‌ها خیلی بیشتر از این بوده که ذکر نشده است».براساس این مبنا،مداحان می‌توانند با استناد به زبان حال جزئیات و گزارش‌هایی روایی از مصیبت‌های عاشورا تولید کنند و همه‌ی این روضه‌سازی‌ها نیز واقعیت دارد؛ زیرا قسمت عمده مصیبت‌های وارده در عاشورا برای ما نقل نشده است!درنقد این مطلب باید گفت:اولاً زبان حال با خلق و جعلِ روضه تفاوت دارد و نباید زبان حال به‌صورت روایت‌گری و گزارش‌گری باشد؛ وگرنه «زبان حال» نیست؛ «زبان قال» است؛ منتها قالِ دروغین!ثانیاً اگر می‌خواهید با تمسک به‌قاعده «زبان حال» روضه سازی کنید، اشکالی ندارد، فقط به مردم بگویید. مردمی که پای روضه روحانیون و مداحان می‌نشینند در پی شنیدن روضه و حکایتی واقعی از عاشورا هستند؛ نه داستان‌های تخیلی که با تمسک به‌قاعده زبان حال تولید شده‌اند.اگر عظمت و فراوانی مصائب عاشورا توجیهی برای خیال‌پردازی درباره عاشوراست، همین را صادقانه به مردم بگویید.

متن کامل را در اینجا بخوانید:

http://http://mobahesat.ir/15166

مطالب ما را دنبال کنید:

http://https://t.me/azadpajooh: