نقدی بر محافظهكارى علما /چرا روشنفکری در این روزگار یک فحش به حساب میآید؟!
مردم این عصر در تعامل با دین، تفاوتی با مردم اعصار گذشته ندارند. ولی راه و روش تبلیغِ دین توسط علما با روش پیامبران الهی تفاوتهایی دارد. سخنان پیامبرانالهی درباره دین، همواره حلقه مریدان و پیروان آنها را محدود میکرد ولی سخنان علمایِ ما هر روز این حلقه را گستردهتر میکند.پیامبرانالهی پیش از آنکه تبلیغ دین کنند، دینداری مردم را اصلاح میکردند، زیرا صِرفِ دیندار کردن مردم هدف آنها نبود، ولی بعضی از علمایِ ما، صرفِ دینداری مردم را مطلوب میدانند.قرآن به وضوح بیان میکند كه منطق مخالفان پیامبران همواره منطقِ محافظهكارى، سنتگرايى و گذشتهنگرى بوده و برعكس، منطق پيامبران و پيروان آنها منطق تجددگرايى و سنتشكنى و آيندهنگرى بوده است.در روزگار کنونی، علما در تبلیغ دین بر محور محافظهكارى و سنتگرايى و گذشتهنگرى قدم بر میدارند، از این جهت است که عنوان روشنفکری با مضمون و معنای عالی اش، هنوز یک کنایه و فحش به حساب میآید و به معنای تقابل با دینداری است. علمای روزگار از مصایبِ انبیا بهرهای ندارند و از سفره تنعم مریدان و پیروان خوشه بر میچینند.معمولا به اصلاحگران دینی این ایراد گرفته میشود که شما مُرید و پیرو ندارید و این موضوع، یک عیب و ایراد برای منطق و گفتمان اصلاحگران به حساب میآید، ایرادی که به تمام پیامبران الهی نیز وارد است.
مخالفان پیامبران الهی همواره بیدینان نبودند، بلکه جبهه گیری دینداران و علمای دینی در مقابل آنها بیشتر و قویتر بود.
مطالب ما را دنبال کنید:https://t.me/azadpajooh